Ethiopië (Matema tot Addis Abeba), 8-20 feb. ’07, 3/3
Alles mooi en prachtig, Ethiopië zal voor mij toch ook altijd herinneringen van ellende oproepen. Ziek, zwak en misselijk, oftewel: diarree. Uitputtend en uitzichtloos. ’s Nachts wanhopig en tollend op een stinkende, niet doorspoelende, ranzige wc in Gondar. Niet wetend of je al terug kunt naar je tent, want eenmaal in je laken- en slaapzak, zit je niet 1-2-3 weer op je hurken op de goede plek.
Hele gesprekken zijn er over gevoerd. Vanaf 6:30 aan het ontbijt.
Peilende blikken als iemand van het toilet (de velden) afkomt. Vloeibaar is uitgangspunt; het gaat erom hóe vloeibaar. Het gaat over de kleur, de geur, de frequentie. Geef je ook over? Gaat het gepaard met boeren en winden? Gaat het om een amoebe, een bacteriële of een virale infectie? Heb je bloed bij je ontlasting? Heb je iets lokaals gegeten? Hoe lang is het nu? Gaat het op en af of alleen bergafwaarts? Race je nog of ga je met de leisure riders mee? Slik je ORS, ben je al aan de antibiotica, welke dan, hoelang al en slaat het aan?
Rollen toiletpapier worden er meegesjouwd in de zadeltassen en camelbaks.
Achteraf is het een soort storm geweest die door de groep is gegaan. Het begon sluipend, vanaf de laatste etappes door Soedan ging het als een domino door de groep, en nu zijn de meesten weer hersteld. Toch varieerde de vorm sterk. Sommigen leden er een dagdeel aan, sommigen weken. Vast staat wel dat het met de uitputtingsslag van het fietsen te maken heeft, want de staf is er vrij van gebleven.
En de grens is: de fiets af, de truck in. Je ‘EFI’ (‘every fucking inch’) verliezen. Er wordt bijna niet over gesproken; het mag namelijk niet te belangrijk zijn, uit angst dat rijders hun grenzen ongezond overschrijden. Je zult er ook niets over vinden op de officiële site van Tour d’Afrique. En terecht, want het gaat erom Afrika te ervaren, het liefst op de fiets, maar als het niet kan, dan houdt het op.
Maar voor velen is het stilletjes toch een principe-kwestie, het belangrijkste doel en een grote teleurstelling als ze uiteindelijk toch in de truck belanden.
Toppunt van afzien was de tijdrit in de ‘Blue Nile Gorge’, de koninginnerit van de TDA. Het gaat om een kloof in het landschap waar de blauwe Nijl doorheen loopt. Eerst konden we 19 km. afdalen, maar dit viel nog niet onder de tijdrit. Dat zou onverantwoord zijn geweest gezien het wegdek.
De omstandigheden waren goed. We hadden in de eerste plaats geluk dat het zondag was, want normaalgesproken zijn er ontzettend veel vrachtwagens bezig met werk aan de weg. Daarnaast hadden we geluk dat het de hele nacht geregend had. Deze 5e editie van de Tour d’Afrique schijnen we het mooiste uitzicht van alle edities gehad te hebben, omdat dat normaal gesproken verhinderd wordt door enorm veel stofwolken van al het vrachtverkeer. (Wel waren we ‘s ochtends zeker een half uur bezig om de modderplakkaten van onze fietsschoenen te schrapen, om de plaatjes weer te ontwaren).
Tenslotte stond de hele afdaling vast met een verkeersopstopping, omdat er verschillende trucks volledig vast zaten in de modder. Dat betekende dat we tijdens de beklimming weinig passerend verkeer zouden hebben.
De mannen gingen ook hard. Snelste man was Chris, met 1 u. 39 min. Het was behoorlijk indrukwekkend om ze al lijdend te zien passeren.
We zijn naar de ‘Mercato’ geweest, de grootste markt op het Afrikaanse continent, volgens de LP. Verder veel lekkernijen eten en drinken, want het barst hier van de café’tjes (soort van patisserie’s eigenlijk). Gisteravond wat fietsers getrakteerd met Adrie, een Hollands avondje, omdat we beiden deze sectie hadden gewonnen.
Tja... wel behoefte aan wassen...
Onze Keniaanse tandem, Joash en Douglas (blind), werd vlak voor Addis Abbeba feestelijk onthaald door het Ethiopische paralympische commitee.
Ik word (als sectie-winnaar) geïnterviewd door FM Radio Addis Abbeba. ‘I want to talk with you from a gender point of view. Because here in Africa it is believed that women are weaker and cannot do such a thing. What is your reaction?’ ... 'BUY A BIKE AND JUMP ON IT!!'
Overal ingenieus houten steigerwerk; foto voor de D3BN'ers.
Een van de vele fietsenmakers.
Een huis met traditionele versiering: witte handafdrukken.
Mijn fiets wordt gepoetst, tegen betaling van een paar Ethiopische 'birrs'.
Drie foto’s van de ‘Blue Nile Gorge’. Op de derde foto zie je de verkeersopstopping, op de dag dat wij hier de klimtijdrit hielden.
Section champion van ‘the Gorge’; een stoere sectie om te winnen!
Hele gesprekken zijn er over gevoerd. Vanaf 6:30 aan het ontbijt.
Peilende blikken als iemand van het toilet (de velden) afkomt. Vloeibaar is uitgangspunt; het gaat erom hóe vloeibaar. Het gaat over de kleur, de geur, de frequentie. Geef je ook over? Gaat het gepaard met boeren en winden? Gaat het om een amoebe, een bacteriële of een virale infectie? Heb je bloed bij je ontlasting? Heb je iets lokaals gegeten? Hoe lang is het nu? Gaat het op en af of alleen bergafwaarts? Race je nog of ga je met de leisure riders mee? Slik je ORS, ben je al aan de antibiotica, welke dan, hoelang al en slaat het aan?
Rollen toiletpapier worden er meegesjouwd in de zadeltassen en camelbaks.
Achteraf is het een soort storm geweest die door de groep is gegaan. Het begon sluipend, vanaf de laatste etappes door Soedan ging het als een domino door de groep, en nu zijn de meesten weer hersteld. Toch varieerde de vorm sterk. Sommigen leden er een dagdeel aan, sommigen weken. Vast staat wel dat het met de uitputtingsslag van het fietsen te maken heeft, want de staf is er vrij van gebleven.
En de grens is: de fiets af, de truck in. Je ‘EFI’ (‘every fucking inch’) verliezen. Er wordt bijna niet over gesproken; het mag namelijk niet te belangrijk zijn, uit angst dat rijders hun grenzen ongezond overschrijden. Je zult er ook niets over vinden op de officiële site van Tour d’Afrique. En terecht, want het gaat erom Afrika te ervaren, het liefst op de fiets, maar als het niet kan, dan houdt het op.
Maar voor velen is het stilletjes toch een principe-kwestie, het belangrijkste doel en een grote teleurstelling als ze uiteindelijk toch in de truck belanden.
Toppunt van afzien was de tijdrit in de ‘Blue Nile Gorge’, de koninginnerit van de TDA. Het gaat om een kloof in het landschap waar de blauwe Nijl doorheen loopt. Eerst konden we 19 km. afdalen, maar dit viel nog niet onder de tijdrit. Dat zou onverantwoord zijn geweest gezien het wegdek.
De omstandigheden waren goed. We hadden in de eerste plaats geluk dat het zondag was, want normaalgesproken zijn er ontzettend veel vrachtwagens bezig met werk aan de weg. Daarnaast hadden we geluk dat het de hele nacht geregend had. Deze 5e editie van de Tour d’Afrique schijnen we het mooiste uitzicht van alle edities gehad te hebben, omdat dat normaal gesproken verhinderd wordt door enorm veel stofwolken van al het vrachtverkeer. (Wel waren we ‘s ochtends zeker een half uur bezig om de modderplakkaten van onze fietsschoenen te schrapen, om de plaatjes weer te ontwaren).
Tenslotte stond de hele afdaling vast met een verkeersopstopping, omdat er verschillende trucks volledig vast zaten in de modder. Dat betekende dat we tijdens de beklimming weinig passerend verkeer zouden hebben.
De mannen gingen ook hard. Snelste man was Chris, met 1 u. 39 min. Het was behoorlijk indrukwekkend om ze al lijdend te zien passeren.
We zijn naar de ‘Mercato’ geweest, de grootste markt op het Afrikaanse continent, volgens de LP. Verder veel lekkernijen eten en drinken, want het barst hier van de café’tjes (soort van patisserie’s eigenlijk). Gisteravond wat fietsers getrakteerd met Adrie, een Hollands avondje, omdat we beiden deze sectie hadden gewonnen.
Tja... wel behoefte aan wassen...
Onze Keniaanse tandem, Joash en Douglas (blind), werd vlak voor Addis Abbeba feestelijk onthaald door het Ethiopische paralympische commitee.
Ik word (als sectie-winnaar) geïnterviewd door FM Radio Addis Abbeba. ‘I want to talk with you from a gender point of view. Because here in Africa it is believed that women are weaker and cannot do such a thing. What is your reaction?’ ... 'BUY A BIKE AND JUMP ON IT!!'
Overal ingenieus houten steigerwerk; foto voor de D3BN'ers.
Een van de vele fietsenmakers.
Een huis met traditionele versiering: witte handafdrukken.
Mijn fiets wordt gepoetst, tegen betaling van een paar Ethiopische 'birrs'.
Drie foto’s van de ‘Blue Nile Gorge’. Op de derde foto zie je de verkeersopstopping, op de dag dat wij hier de klimtijdrit hielden.
Section champion van ‘the Gorge’; een stoere sectie om te winnen!
posted by Biking E v a at 4:43 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home