EGYPTE (tot Luxor) De 5e en 6e fietsdag (ma 17/1 en di 18/1),

De 5e fietsdag verlieten we een campingplaats bij een hotel in Safaga om rechtstreeks de bergen in te rijden. Ruim 40 km. heel geleidelijk klimmen, maar meteen ontzettend mooi. Het is helemaal mooi door het contrast met die dagen woestijnbeelden om je heen. Elke bocht gaf nu weer een ander uitzicht. Uiteindelijk kwamen we op een soort plateau uit en werd het uitzicht wat herkenbaarder... droog, vlak en uitgestrekt.
De laatste 30 km. werd de wind ook ongunstig en uiteindelijk was ik na ruim 150 km. ook behoorlijk kapot. Bovendien werd deze dag mijn oude blessure er niet beter op. Maar heel gelukkig zitten er diverse fysiotherapeuten en dergelijke professionals in de groep. Dat is toch opvallend, die mensen zijn sowieso geinteresseerd in de werking van het menselijk lichaam in combinatie met beweging en dat gaat snel samen met sport. Dus werd ik onder handen genomen door Chris, een ervaren fysio die Engels is, met de Nieuw-Zeelandse Janet is getrouwd (beiden strijden om de 1e plaatsen, die van Janet is -als er geen gekke dingen gebeuren- wel zeker gesteld) en in San Diego woont. Janet is trouwens driekwart Maori, speciaal! Beiden ook erg sympathiek.
Ik weet ondertussen wel redelijk wat er nu aan de hand is in mijn been. Maar toch ook weer nieuwe tips voor behandeling gekregen en ik heb bovendien mijn zadel wat verlaagd. Wat resulteerde in een goede 6e fietsdag (ca.95 km.), in sha Allah!
Ben nu wel eerder vertrokken, dus ik val uit het race-klassement, maar dat is maar goed ook voor mij; ga ik wat meer mijn eigen tempo rijden.
Deze 6e dag was ook bijzonder, omdat we na Qena langs een irrigatiekanaal gingen fietsen (parallel aan de Nijl). De omgeving werd groener en veel drukker bevolkt. Overal kinderen, karren, ezels, landbouw, bedrijvigheid, politie en bewaking. Wat dat laatste betreft; ik kijk al echt niet meer op van geweren. We passeerden ook talloze politie-checkpoints.
En die kinderen! Straatschoffies, kleren in alle kleuren (vooral de meisjes) en ‘Hello! Hello! Money! How are you!’ roepend. Ze gingen helemaal uit hun dak, ook aan de overkant van het water, en renden stukken mee. Heel leuk na die stille ‘woestijnweek’. Je ging je ook bijna afvragen waar die 65 miljoen Egyptenaren nu eigenlijk wonen (behalve dan 16 miljoen in Cairo).

Morgen een eerste rustdag hier in Luxor, waar we naar de westelijke oever gaan (naar de ‘Valley of the Kings’) en dan nog twee Egyptische dagen om vervolgens een lange tijd in Soedan tegemoet te gaan. Hopelijk blijf ik op de fiets, want het is nog altijd even heerlijk.