EGYPTE (tot Luxor), De 3e en 4e fietsdag (ma 15/1 en di 16/1), lunch

De derde dag gaf 140 km, de vierde 110 km., ze gingen als een speer voorbij met ongelofelijke rugwind. Soms een beetje zijwaarts, maar veel was het niet. In ieder geval tot de lunch (op de helft) voelde het als een ochtendtraining. Ik had nog niet eens veel honger toen we uiteindelijk voor de lunchtafel stonden. Daar liggen dan bananen, sinaasappels, brood, nou ja brood kun je het nauwelijks noemen in Nederlandse perceptie; een soort oude, dunne, taaie pitabroodjes. Wat vierkante kartonnetjes vol fetakaas en een soort ‘la vache qui rit’-kaasjes. Dan allerlei Egyptische snacks, van sesamzaad, maiskorrels, kokos en dadels. Te drinken is er water en limonade uit plastic kannen en er staat een of twee plastic bekers die iedereen gebruikt. De eerste racers schijnen er maar een paar minuten te staan (fiets wegzetten, dingen in hun mond proppen, onderwijl ze hun zakken volstoppen en bidons vullen) om weer snel hun ‘tempo-draaien’ te vervolgen.
Adrie heeft weer gewonnen deze 3e dag, in de sprint met Chris. Het wordt nu al spannend of we een Nederlandse winnaar krijgen dit jaar. Maar ook Jan doet goed mee in de eerste groep(en). George valt er een beetje tussen qua snelheid, maar vindt het ook wel prima om alleen te komen. En ikzelf fiets met de laatste groepen mee.
Binnenkomen is trouwens erg leuk. Alle fietsers die nog dicht bij de aankomst staan, klappen of roepen je bemoedigend toe. Maar nadeel van later binnenkomen, is dat de betere kampeerplekken soms weg zijn en je minder tijd hebt om bij te komen.
De 3e dag gefietst in een leuke groep; 3 mannen, 3 vrouwen, Sean, Alice, en Daryl (Zuid-Afrikaans), Walter (Zwitsers) en Lucette (Canadees). Soms stond de teller zelfs even op 50 km/u Wiehaa! Het ging zo makkelijk, de Egyptische snelweg is een grote racebaan rechtdoor, nog steeds de bergsilhouetten op de achtergrond in het Westen, in het Oosten de pijpleidingen parallel aan de weg en wat verder de Rode Zee. Soms een geleidelijke heuvel. Geregeld gaat dat gepaard met een verkeersbord; een vrachtwagen op een helling, terwijl mijn teller nauwelijks 1 % stijging aangeeft.
Daarbij lekker warm en weinig kniepijn; hier kwam ik voor!
Na aankomst weer in de Rode Zee gedoken.

De vierde dag toch wat meer last van mijn knie en rechterbovenbeen, mijn oude blessure en zwakke plek; de km’s beginnen toch door te werken nu. Rustig aan gedaan dus. Aankomst in Safaga, gekampeerd bij een hotel, waarbij 2 kamers gehuurd waren, zodat iedereen die geen eigen kamer neemt, ook van het sanitair gebruik kan maken. Deze dag is de omgeving weer min of meer hetzelfde, er is nu wel veel meer bebouwing; voornamelijk hotels/resorts. Vaak staan ze vrijwel leeg trouwens. Ik geloof dat Egypte na Turkije de nieuwe hype is, zeker voor Duitsers.

Nieuwe muziektip van Daryl:
Zama Jobe; is nu ‘quite big’ in Zuid Afrika, pas 18 jaar. Hij gaat me nog meer muziektips geven. Had trouwens ook Boo bij zich!