Ethiopië (Addis Abeba tot Moyale), 21 feb.- 1 maart ‘07

In Addis Abeba werd ik vanaf de middag weer steeds zieker. Dit in combinatie met heel slechte internetverbindingen zorgde ervoor dat het - na 2 eerdere 'zieke' rustdagen - weer niet lukte mijn weblog te updaten. Inmiddels wordt er al gesproken over het RDS; het ‘rest day syndrom’. Mensen geven aan hun vermoeidheid toe, eetpatronen en routines (handen regelmatig wassen) worden verbroken; allemaal factoren waardoor ziekte de kans krijgt.

Tijdens het laatste gedeelte van Ethiopië veranderde het landschap regelmatig;
Eerst van droge groen-gele lege heuvels met hier en daar een kudde koeien, stieren, ezels of geiten naar dichtbegroeid groen heuvelachtig terrein.
Het werd enkele dagen bergachtiger, uitzichten waren niet meer zo uitgestrekt. ’s Ochtends was de tent al nat en klam, het werd heter en vochtiger (tropischer) en je ging ‘naar de wc’ onder de bananenbomen.
De gevels van sommige huizen waren soms beschilderd met traditionele Afrikaanse motieven, de vrouwen liepen in andere kleding. Het werden nu de ‘bekende’ veelkleurige Afrikaanse lappen. Bekend, omdat we dicht bij het Afrika van Kenia en Tanzania komen, het ‘Out of Africa-Afrika’.

De vrouwen kregen andere trekken in hun gezichten en lichamen; langer, slanker en knap. Maar de mannen gingen er ook steeds beter uitzien! Stel je voor; je zit op de fiets te klimmen en af te zien, hoor je ineens ‘Hée sister!!’. Dus ik kijk om, recht in de ogen van een bloedmooie neger, die me bemoedigend toelacht. Nou, dan kan ik er wel weer wat kilometertjes tegenaan...

Na 2/3 dagen hield de dichte tropische begroeiing op, werd het uitgestrekter, savanne-achtig gebied. Her en der struiken en onophoudelijk Acacia-bomen; de platte wel bekende Afrikaanse bomen (naast de Baobab bomen) uit dit gebied. Het bleef heet, het werd weer droger en de aarde werd steeds roder. Langs de weg liepen overal rode zandpaden. Als een patroon zag je overal roodbruine termietenheuvels omhoogsteken.


V.l.n.r.: Adrie (Ned.), Chris (Engels) en Eric (Zweeds), 3 van de 4 sterkste racers bij de finish. Günther, onze snelle Belg, staat er hier niet bij. Hij staat 2^e in het klassement en is vooral een offroadkoning.
In Ethiopië kon ik deze mannen nog maar korte stukken bijhouden, gezien de hoogteverschillen. Een keer viel ik eraf tijdens het zoveelste klimmetje (je ziet een heuvel komen en denkt ‘o nee! daar ga ik...’) en kon ik na 10 km. toch weer aanhaken! Het kwam doordat er vrij veel vlak en afdaling in die 10 km. na de klim zat, waardoor ik met mijn ligstuur goed tempo kon draaien. Dat weer aanhaken en het zien van wat verbaasde gezichten was zeker mijn ‘moment van de dag’ - hihi.
Meestal fietste ik tijdens dit gedeelte van de tour of alleen, of met Remy (Canadees), Andrew (Canadees), Jan (Ned.) of de tandem, Joash en Douglas (Kenia).


‘Een stukje doorrijden, daar is ons kamp, daar kun je zeker wat bier verkopen!’ Günther wijst deze truck de weg naar wat goede klanten. Af en toe vraag je je af of je hallucineert als dit soort bier- of 'coke'trucks je passeren.


‘Enjura’, hét Ethiopische maal. Een soort slappe, luchtige, beetje zurige pannenkoek, met een bonenmengsel, wat taai vlees en wat groenten.


En maar hopen dat het vee niet over de scheerlijnen struikelt.
Tja dieren.. het ergste vond ik een enorme zwarte spin (ca. 8 cm.) rond mijn hoofdkussen, toen ik een keer ’s nachts mijn tent open had. Mij zie je dus niet buiten mijn tent slapen (wat verschillenden wel doen, dan hoef je geen tent op te zetten).
Bij een van de ‘bushcamps’ werd iedereen wakker gehouden door de ‘baboons’, apen. En niet alleen wakker gehouden... de baboons maakten er vanuit de bomen een sport van zoveel mogelijk tenten onder te poepen en piesen. Tenten zonder buitentent leverden extra puntenscore op.


Over dieren gesproken; in Ethiopië zien we ontzettend veel termietenheuvels in het landschap. Afhankelijk van de de kleur van de aarde zijn ze terra, bruin, geel of beige van kleur. In allerlei vormen, je kunt er allerlei beelden in herkennen. Bij deze, gelegen bij de lunchtruck, was de vergelijking met waar het op leek wel heel erg een open deur... en zijn er meerdere foute foto’s gemaakt.



Geen probleem als je iets te repareren hebt. Alle ambachten zijn in een dorp vertegenwoordigd. Hier 2 naaiateliertjes.


De Ethiopische mannen kauwen vaak op deze groene bladeren. Soms mocht ik er geen foto van maken; alsof de verkoop toch niet 100% legaal is. Een soort oud-Hollandse pruimtabak.


Potje dammen... Eigenlijk kom ik totaal niet aan spelletjes of lezen toe. Misschien, hopelijk, tijdens het 2^e gedeelte van de tour.
Op dit moment belet de zwaarte van het fietsen en de hitte elke niet absoluut noodzakelijke activiteit. Na finish is het enige wat je doet: wassen (als er wat water is), tent opzetten, fiets onderhouden (evt. banden wisselen bij verandering van ondergrond), wat schrijven en vooral eten, drinken en uitrusten.




Drie foto’s van wat lokale bevolking (vrouwen en meisjes) bij een watertappunt in de buurt van het dorpje Yabello.