Tanzania 1/3 (Namanga tot Arusha),14 - 17 maart ‘07

Vanaf de grens Kenia / Tanzania naar Arusha restte er slechts 1 dag, en ook nog een non-race day. Zo’n dag is meteen een stuk relaxter, je hebt tijd voor een ‘cokestop’, fietst ook nog eens met anderen, kunt een beetje geinen, maar meestal heb je ook redelijk pap-in-de-benen en gaat het fietsen op zo’n ‘zondag’ niet echt lekker. Zodra je mag ontspannen, geeft je lichaam eraan toe.


De eerste dag in Tanzania, beeld van de weg net na de grens.

In Arusha kregen we vakantie binnen onze grote vakantie; 3 dagen ‘vrij’ om de nationale parken Serengeti en/of Ngorongoro te kunnen bezoeken.
Ik koos voor een eendaagse trip de Ngorongoro in, want de 2e dag gingen we met de Nederlanders op een zelf georganiseerde trip, en de 3e dag werd zo een echte rustdag.

De Ngorongoro is (voor wie dit onbekend is) een enorme krater van een oude uitgedoofde vulkaan. De hoge kraterwanden zorgen ervoor dat hierbinnen een micro-ecosysteem, met meren, bossen en vlaktes geherbergd wordt. Masai helpen mee in het beheer van dit nationale park en laten hun kuddes overdag afdalen om te grazen en te drinken. Toeristen kunnen in een 4WD in de krater afdalen en o.a. ‘the big five’ van Afrika’s wild van dichtbij aanschouwen.
Hoewel ik er wel vaker wat over gehoord of gezien had, was het absoluut indrukwekkend. Vanaf de bovenrand van de krater had je eerst een spectaculair uitzicht op de krater. Eenmaal binnen de krater trof het me hoe al die verschillende dieren zo dicht op elkaar samenleven. Reed je eerst een kudde zebra’s voorbij, 300 m. verder stonden wat olifanten, ‘wildebeasts’, nijlpaarden of lagen de leeuwen te luieren.



Eenmaal boven op de kam van de kraterwanden, hadden we uitzicht op de Ngorongoro-vallei.











Beelden van wat dieren die we zagen. De giraffe kwamen we onderweg langs de kant van de weg tegen. Met speciale aandacht voor de zebra!

De dag erop gingen we op bezoek bij een kennis van Jan, een van de Nederlanders. Jan rijdt deze TDA o.a. om geld in te zamelen voor de energievoorziening van een lokaal Masai-ziekenhuis ten noordwesten van Arusha; het ziekenhuis van Wasso (zie www.eisenloeffel.info).
Aan dit ziekenhuis zijn op dit moment 2 Nederlandse artsen verbonden, Claar Bijleveld en Lennard Hiltermann, die Jan kent. Claar en Lennard leven met hun 3 (jonge) kinderen in een woning naast het ziekenhuis.
Lennard had Jan de mogelijkheid aangeboden om gebruik te maken van een klein Cesna vliegtuigje, dat normaal gesproken ingezet wordt voor medische doeleinden, om zo een bezoek te kunnen brengen aan het ziekenhuis en het dorp.

Die ochtend gingen wij op weg naar ‘Kili airport’ om daar te wachten op onze vlucht. Op een gegeven moment komt er een jonge kerel naar ons toe -lange blonde krullen, spijkerbroek op de heupen- en hij spreekt ons aan in de trant van ‘volgens mij moet ik jullie hebben’. Bleek dus de piloot te zijn. Esra, was een Amerikaan en vloog al 2 jaar op vrijwilligersbasis voor het ziekenhuis, waarschijnlijk ook om zijn noodzakelijke vlieguren te maken.



Ons vliegtuigje!

De vlucht was geweldig; 1,5 uur vliegend over het uitgestrekte Tanzaniaanse landschap –over vulkanen, meren, rivieren, Masaidorpen, bossen, savannes- wat een land! Op de heenweg voelde Adrie zich knap beroerd (post-operatie of ziek van de turbulentie? Nu had het medische vliegtuigje tenminste echt een patient aan boord), waardoor we veel hoogte maakten; zo was het koeler en hadden we minder last van de turbulentie.

Verschillende uitzichten vanuit de Cesna:

Een klein Masai-dorp van bovenaf



Zicht op een vulkaan overdag en ’s avonds tijdens de terugvlucht. Op de heenweg vlogen we een rondje net boven de kraterrand.




Wat beelden van Lake Natron; een met een rose zweem van alle flamingo’s en twee van een hele mooie zonsondergang;

In Wasso werden we enorm gastvrij ontvangen door Claar en haar kinderen met een heerlijke Nederlandse lunchtafel (eten wordt belachelijk belangrijk op een trip als deze).
Vervolgens kregen we een rondleiding door het ziekenhuis. Overal zaten en lagen Masai te wachten. Een blik in de intensive care trof me nog het meest; zo schrijnend kaal en basic.


Net voor de landing, boven het dorp Wasso. In het dorp ziet het rood van de Masai.


We reden met den jeep van de landingsbaan (in het veld) naar het ziekenhuis. Langs de kant van de weg zag het weer rood van alle Masai.


De intensive care van het ziekenhuis van Wasso..


Een foto van mij bij een Masai-vrouw in het ziekenhuis. Haar dochter lag even verder erg ziek te zijn en zij zorgde nu voor haar kleinkind.

Hierna liepen we het dorp in naar een Masai-markt, die hier eens in de twee weken gehouden wordt. Er was niets bijzonders te koop; aardappels, tomaten en ‘wat plastic’, maar het mooie was juist dat elke vorm van toerisme ontbrak. We werden overweldigd door het grote aantal Masai, druk met elkaar, met koop en verkoop, en we keken onze ogen uit.






Wat beelden van Masai op de markt. De sieraden van de vrouwen in hun oren (en hun oren zelf) hadden tal van variaties. De mannen zagen er soms uit als echte krijgers.

Op de terugweg informeerde Esra, de piloot, hoe Adrie zich voelde.. ‘good’. ‘What kind of flight do you want?’ ‘One you like best’. Waarop Esra een duikvlucht inzette en we uiteindelijk minder dan 10 m. boven het water en de grond vlogen. We zagen kuddes wild voor ons wegstuiven (o.a. ‘wildebeasts’ en giraffen), de zon langzaam ondergaan in Lake Natron en de besneeuwde bergtop van Mount Kilimanjaro in de verte.